Morgen is er op onze stageschool een grote markt met verkoop van groenten, fruit, tweedehandskledij, materiaal die de leerlingen gemaakt hebben in de textiel- en timmerles, boeken, bloemen en planten, eten, ... Vandaag moesten we dus helpen met het opzetten van de kraampjes en de kledij sorteren en prijzen, ... Morgen hoor je meer over hoe het gelopen is, eventueel met foto's ;)
Wat heb ik toch zo'n originele titeltjes. Ik weet niet zo goed welke titels ik anders moet gebruiken.
Vandaag heb ik een interessant lesje kunnen mee volgen. Het ging over omgaan met boosheid. De juf vroeg in welke situatie ze boos worden en hoe ze dan reageren. Daarna legde ze uit dat je aan het gevoel niet veel kan doen, maar dat je je gedrag wel kan aanpassen. Ze gaf tips over bijvoorbeeld nadenken waarom je boos bent en of je het ‘recht hebt’ om boos te zijn. Ook zei ze dat je best tot tien kan tellen in je hoofd vooraleer je reageert. Na deze theorie moesten ze dit toepassen in een rollenspel. Per drie moesten ze een situatie bedenken waarin ze boos worden. Eerst moesten ze verkeerd reageren, door bijvoorbeeld agressief te zijn en vervolgens moesten ze dezelfde situatie nog eens spelen maar op een goede manier. Ik vind dit een zeer goede les om te geven aan deze jongeren. Ze worden soms zo boos en hebben hun gedrag niet altijd onder controle. Dat er een rollenspel aan gekoppeld werd vond ik ook zeer nuttig, theorie alleen zouden de leerlingen snel vergeten. Door het in de praktijk toe te passen – zelfs al is het een verzonnen situatie – leren de jongeren meer dan door enkel te luisteren wat de juf zegt. Na de pauze was er nog een spoedvergadering en moesten we toezicht houden op de leerlingen. De juf van mijn klasje had me oefeningen gegeven die ik met de jongens kon doen, dit was al een verbetering tegenover dinsdag. Toen wist ik niet wat ik moest doen om ze bezig te houden dus deze oefeningen waren zeer handig. Zo leren ze nog iets in plaats van daar maar te zitten. Het waren taaloefeningen over lettergrepen splitsen, tegengestelden zoeken en een classificatie oefening. Ze kregen allerlei woorden zoals: zus, collega, vriend, buurman, tante, … en ze moesten zeggen of het familie is of niet. Na deze oefeningen moesten ze een tekening maken voor Valentijn. Als ze hiermee klaar waren mochten ze zich in stilte bezig houden. Er was één jongen die wou voorlezen aan mij, ik was blij dit te horen. De andere jongens waren op hun gsm bezig of luisterden muziek en hij wou lezen. Toen hij aan het lezen was merkte ik dat deze jongens inderdaad beter zijn in tekenen, timmeren, … dan lezen of rekenen. Hij deed goed zijn best, maar sommige woorden waren toch moeilijk voor hem. De school organiseert 3 maart een verkoopdag, een soort markt op hun school. Dit vergt veel organisatie dus wij worden ook mee ingeschakeld om te helpen. Dit doen we uiteraard graag, ik vind zo’n activiteiten altijd leuk. Na de spoedvergadering werden de jongeren naar huis gestuurd, hoewel het nog geen tijd was. We moesten namelijk nog vergaderen met de leerkrachten over de markt. Uit deze situatie valt wel op dat het hier heel anders aan toe gaat dan bij ons. Na de vergadering hadden we nog een gesprek met onze stagebegeleidster om te vertellen wat er besproken is in de spoedvergadering. Morgen hebben we een afspraak op de VVOB, de leerlingen hebben sportdag dus dat komt goed uit. Op onze tweede stagedag werden we weer vriendelijk begroet en na het ritueel van het volkslied gingen we observeren in de klassen. Er waren echter een paar leerkrachten ziek dus sprongen we bij om de kinderen nuttig aan het werk te zetten. Dit was niet zo evident aangezien we geen lerarenopleiding volgen, maar het ging al bij al wel vlot. Na de pauze kwam de directrice bij ons en zei ze dat ze een belangrijke mededeling had aan haar leerkrachten en vroeg ze of wij toezicht konden houden op de klassen. We vonden het geen probleem om te helpen. We moesten wel wat creatief zijn om de jongens bezig te houden, ze verveelden zich namelijk na een tijdje. We praten dan met hen over school of over België om te voorkomen dat ze kattenkwaad zouden uithalen. Het ging wel redelijk vlot, maar nu zagen we de chaos waarover ze ons al gewaarschuwd hadden. Toen de school uit was heeft onze stagebegeleidster ons op de hoogte gebracht over wat er aan de hand was. Ze vinden dat we daar recht op hebben aangezien we nu toch ook meedraaien op de school. Dat was wel aangenaam, anders zou het wel verwarrend zijn en weten we niet wat er loopt in de school.
Morgen hebben we een vrije dag, het is de dag van de revolutie. Vandaag is onze eerste stagedag, we fietsen voor de eerste keer naar onze stageschool. Het was een beetje zoeken hoe we moesten fietsen, maar het ging al bij al vlot. We waren ruim op tijd. De leerkrachten kwamen zich voorstellen aan ons en wensten ons van harte welkom. Ook de directrice van de school stelde zich aan ons voor en verwelkomde ons. Na het luiden van de bel stonden de leerlingen in de rij en zongen ze het volkslied, zowel in het Nederlands als in het Surinaams. Dit is een vast ritueel dat op veel scholen in ere gehouden worden. Daarna zaten we samen met de directrice om onze stage te bespreken en vervolgens gingen we observeren in de klassen. De lessen op school lopen van 7u55 tot 12u30 en van 12u15 tot 12u30 is het etenstijd dus de les is eigenlijk al gedaan om 12u15. Dat lijkt heel kort, maar het is dan zo warm dat het bijna niet te doen is om les te geven tot 16u zoals bij ons in België. De doelgroep staat dit ook niet echt toe, de dag is zo al lang genoeg voor de jongens. De Thomsonschool is een school waar, voornamelijk, jongens tussen 15 en 19 zitten en er zit nog één meisje. Zij studeert af dit schooljaar en vanaf dan wordt het officieel een jongensschool en worden er geen meisjes meer toegelaten. Men had ons gewaarschuwd dat het heel chaotisch ging zijn en luidruchtig, maar dat viel eigenlijk goed mee. In onze mails had onze stagebegeleidster vermeld dat we een eigen lokaaltje kregen waar we in alle rust konden werken en ons konden afsluiten van de drukte en het lawaai. Hier waren we ook zeer benieuwd naar. Het is een leuk lokaaltje, met een ventilator en een eigen waterkoker voor koffie en thee. Er staan plantjes en bloemen voor ons . Ze hebben echt hun best gedaan opdat we ons thuis zouden voelen. Er liggen zelfs strips van Kuifje, Urbanus, Kiekeboe en kleine Robbe. Ze hebben ook voor aangepaste muziek gezorgd: er staan cd’s van Clouseau, K’s choice, het beste van pennenzakken rock, … Het is een aangenaam lokaal waar we ons kunnen terugtrekken en alle privacy hebben. In de pauze kregen we gratis warm eten: rijst met bruine bonen en kip. Dit is een typisch Surinaams gerecht. We vroegen of we niet moesten betalen, maar dat mag blijkbaar niet. Het eten wordt betaald door de overheid en ze mogen er geen geld voor vragen, zelf niet als we zouden willen betalen. Nu ja we klagen uiteraard niet, het was zeer lekker. Nadat de jongens naar huis waren hebben we onze eerste stagedag overlopen met onze stagebegeleidster. Alles is vlot verlopen dus het was een aangename eerste stagedag. Tom en Henry, de enige jongens in onze guesthouse, zijn op uitstap naar het binnenland dit weekend. Het is dus meidenweekend! :-D We trekken met z'n vijven met de fiets naar de schoenenwinkel. Daarna fietsen we nog wat rond om de stad te verkennen, na een tijdje kregen we honger. We kwamen in een straat waar langs de ene kant Subway en langs de andere kant een 'Pannenkoeken en poffertjeshuis'. Hmm dillemma!! Na wat overleg is het het Pannenkoekenhuis geworden. Een goede keuze zo blijkt! De kaart staat vol heerlijke zoete én hartige pannenkoeken, broodjes, slaatjes, ... We kozen alle vijf voor een hartige pannenkoek. Maar welke? Er was zoveel keuze! Ik denk dat we zeker 10 minuten naar de kaart hebben zitten kijken eer we beslist hadden. Ik heb uiteindelijk gekozen voor 'miss piggy': een pannenkoek met varkensgehakt, championnen en tomaatjes. 's Avonds zijn we nog naar de stad gegaan om de bloemetjes buiten te zetten. Zondag hebben we uitgeslapen na ons nachtje stappen. Het was stralend weer dus besloten we om te zwemmen. Dicht bij de palmentuin is guesthouse 'Zin' met een zwembad en bar, die ook toegankelijk is voor anderen mits betaling van 15 srd (iets meer dan 3 euro). Het was zo heet dat we niet konden wachten om het water in te duiken. Het water was heerlijk, niet te warm en niet te koud! Ligzetels aan de rand van het zwembad, een palmboom, mooie blauwe lucht. We waanden ons echt in het paradijs! Na het zwemmen passeerden we aan een kraampje met groenten, daar hebben we aubergines en tomaten gekocht en in de winkel nog paprika's voor een lekkere pasta met veel groenten. Het was weer heel lekker! Deze keer heb ik wel geen foto's genomen, jammer genoeg...
Vrijdag 20 februari hadden we een afspraak op de VVOB om te vergaderen over hoe we onze stage gaan aanpakken. Daarna zijn we ons visum gaan verlengen aangezien de vreemdelingendienst niet zo ver is van de VVOB kantoren. We moeten ons visum verlengen omdat we bij de ambassade in België slechts een visum kregen voor 1 maand in plaats van 3 maanden. We moesten dus met ons visum en een bewijs dat we binnen 3 maanden zouden terugkeren naar de vreemdelingendienst gaan.We kwamen, na even zoeken, toe aan de vreemdelingendienst, bleek dat we ons vliegticket niet mee hadden om te bewijzen dat we 14 mei terugkeren naar België. Ze stuurden ons dan naar de Hermitage Mall om het alsnog te kunnen uitprinten. De man aan de balie zei dat het niet ver was dus gingen we te voet in plaats van met de fiets. We hadden al redelijk vele gefietst dus waren we het even beu. Het bleek uiteindelijk ietsje verder dan we dachten, ongeveer 10 minuten stappen. Het was ongeveer 13 uur en om 14 uur sloot de vreemdelingendienst, we waren dus toch een beetje gehaast. In het kopiecenter in de Mall moesten we onze documenten mailen naar het e-mailadres van het kopiecenter. Er waren echter geen computers en ze hadden ook geen wifi, daarvoor moesten we naar de Mc Donalds (gelukkig ook in de Mall). Dus stonden Josephine, Romy en ik voor de deur van de Mc Donalds in een poging goed wifi te vinden om die documenten door te sturen. Na even zoeken in onze mails vonden we de goede documenten en hebben we ze gemaild naar het het e-mailadres van het kopiecenter. Toen we daar terug toekwamen moesten we naar boven, daar stonden meerder computers en zocht een mevrouw onze mails in hun mailbox. Het printen zelf ging vlot en kostte niet veel. Toen we terug naar de vreemdelingendienst wouden stappen begon het te regenen. We kregen een tropische regenbui over ons heen. We schuilden even, maar liepen er daarna toch doorheen. Gelukkig ha dik mijn paraplu in mijn tas zitten. Toen het nog harder begon te regenen zijn we toch weer gaan schuilen want het was echt aan het gieten. Rond 13u30 beslisten we toch om door de regen te lopen, we wilden niet riskeren dat - na al onze moeite - de vreemdelingendienst gesloten zou zijn voor we teug waren. Josephine en Romy hadden noch een paraplu noch een jas mee en waren dus helemaal doorweekt. De regen is hier wel redelijk warm dus het was ergens wel grappig om zo door de gietende regen te lopen. Toen we in de vreemdelingendienst waren gaven we onze papieren en moesten we gaan zitten. De airco stond hier aan dus was het wel wat koud voor Josephine en Romy, met hun doorweekte kleren. De mannen en vrouwen achter de balie hadden echter helemaal geen haast. De man aan wie we onze papieren gegeven hadden gaf de papieren aan de vrouw naast hem en ging dan de krant lezen. De vrouw naast hem begon haar haar te kammen en daarna haar lippen te stiften. Wij konden dat allemaal zien en konden er eigenlijk wel mee lachen.Het was echt een absurde situatie. Terwijl wij zaten te wachten kwamen er nog studenten binnen om hun visum te verlengen en je zag die man kijken naar de klok en zuchten (het was 13u45 ongeveer). Tot hun grote ergernis kwam om 13u57 nog een groepje studenten binnen. Toen riepen ze eindelijk mijn naam, gevolgd door de namen van Josephine en Romy. Na een helse fietstocht langs een drukke, gevaarlijke baan waren we dan eindelijk terug thuis rond 14u30 - 15u. Wat een dag! Gelukkig moeten we dat maar één keer doen en zijn we nu in orde met onze papieren! Na wat rusten zijn we naar de winkel gegaan, we gaan lekkere pasta met pesto en groenten koken. Na zo'n zware dag smaakte dat echt! Het was super lekker en we gaan het zeker nog eens klaarmaken! Na het eten kwam er een man vertellen over alle uitstappen die we hier kunnen doen naar het binnenland. Het was een echte natuurmens die dol was op slangen, spinnen, kaaimannen, ... Als hij er één tegenkomt tijdens een uitstap probeert hij ze te vangen om ze tam te maken en als huisdier te houden. Dat lukt de ene keer beter dan de andere. Een voorbeeld van zijn huisdieren had hij meegebracht in zijn tas. Beauty heet hij. Op de foto zie je dat het echt een beauty is, maar toch niks voor mij hoor. Na de uitleg over de uitstapjes wilden we een spelletje doen of iets dergelijks. Maar behalve een spel kaarten hebben we hier niks. Toen kwam iemand op het idee om poker te spelen. Daarvoor hebben we echter fiches of iets dergelijks voor nodig. De jongens, Tom en Henri, trokken dan maar naar de winkel op zoek naar iets dat als fiches kan dienen. Ze kwamen uiteindelijk terug met verschillende soorten MACARONI. Dus hebben we poker gespeeld met macaroni. Ik vond het zo grappig dat ik er een foto van gemaakt heb ;) Het was een hele leuke avond! Aangezien we een vrije dag hebben vandaag zijn we gisteren het nachtleven van Paramaribo eens gaan verkennen. Met mijn zes kotgenoten zijn we iets gaan drinken en nadien gaan dansen in discotheek Touché. Het was wel tof zo met de hele bende. Nadat we wat uitgeslapen hadden zijn we (de meiden) de stad in getrokken om te kijken of er iets te doen was met Chinees Nieuwjaar. We hadden al vuurwerk gezien dinsdagavond dus dachten we dat er misschien overdag nog iets te doen was, maar er was niemand. De straten waren verlaten. We hebben dan maar wat rondgefietst om de stad verder te verkennen. We kwamen een kunstwerk tegen met 'I love SU' op, we hebben hier even halt gehouden voor wat foto's. Na een uurtje fietsen in de volle zon zijn we iets gaan drinken op een terrasje. Dat deed deugd! 's Avonds dachten we, zoals we zoals gewoonlijk, "Wat gaan we eten vanavond?". Els stelde voor om roti te gaan eten in de Roopram. Dat is een keten die roti verkoopt. Roti is een soort pannenkoek met patatjes, een soort currysaus en vaak met kip. Het kan uiteraard ook met groenten. Het is misschien wat moeilijk om uit te leggen, ik zal nog wel eens een foto posten als we er nog eens gaan eten. We kregen een kommetje, met een plastiekfolie in en daar de saus, kip en patatjes in met daarbovenop de 'pannenkoek' in een driehoek geplooid. We kregen geen bestek, het was dus de bedoeling dat we stukjes van de roti scheurden en in de saus dopten. Ook de patatjes en de kip moesten we met onze handen uit de saus vissen om te eten. Het was eigenlijk wel eens leuk, zo met de handen eten. Ik vreesde dat het heel pikant zou zijn, maar het dat viel goed mee, het was heel lekker. We zijn de Palmentuin gaan bezoeken vandaag. Dit is een park vol palmbomen. Zeer mooi en exotisch. Ik post hier al een foto, de andere foto's vind je in het mapje 'foto's'. We gaan hier zeker nog eens terugkomen om eventueel te picknicken of iets dergelijks. Aan de overkant van de palmentuin is een guesthouse, met een leuk café namelijk de 'Zus en zo'. Daar kan je gezellig iets drinken of eten. Zeker aan te raden! Zoals jullie in mijn vorig blogberichtje al konden lezen, hadden we dinsdag een afspraak met de VVOB. Het was al redelijk lastig dat we direct onze eerste afspraak gemist hadden, maar ik heb ook een gênante situatie meegemaakt.
Doordat we 's avonds laat toegekomen waren en we doodmoe waren van de reis hadden we geen energie meer om naar de winkel te gaan voor eten en drinken. De volgende dag hebben we dat gedaan, maar tegen dat we onze fiets gekregen hadden en de weg gevonden hadden naar de winkels was het al weer 12u. We wouden net eten toen ze zeiden dat we verwacht werden bij de VVOB. Ik voelde me echter niet zo goed doordat ik niet gegeten had en het zo warm was. Aangekomen bij de VVOB werden we aan iedereen voorgesteld en gingen we in een vergaderzaaltje zitten. We zaten daar nog maar net of ik werd onwel. Ik moest overgeven, gelukkig stond er een vuilbak in de buurt. Iedereen was zeer bezorgd en vroeg of ik allergisch was of iets verkeerd gegeten had. Ze gaven me cola en stuurden iemand naar de winkel om een pot yoghurt te kopen voor mij. Toen ik terug was op mijn kamer heb ik wat gerust, later op de middag heb ik mijn yoghurt opgegeten en 's avonds wat rijst met groenten. Dan voelde ik me weer beter. Gelukkig! Dit was mijn eerste dag op Suriname en het begon al goed. Ze zullen hun eerste ontmoeting met mij bij de VVOB niet snel vergeten. Een belangrijke tip dus voor iedereen die naar een warm land gaat: eet en drink genoeg! Hey iedereen, gisterenavond Belgische tijd zijn we in Paramaribo geland. We konden niet direct landen omdat er juist een tropische regenbui over de stad hing. Na wat rondcirkelen konden we een half uur later ongeveer wel landen. Omdat het zo hard aan het regenen was kwam er een busje om ons van het vliegtuig naar de luchthaven te brengen, maar er kon maar 30 man in het busje. Op die manier zou het wel even duren vooraleer iedereen van het vliegtuig was. De crew van het vliegtuig zei dat die dat wouden mochten lopen door de regen. Wij, jonge meiden, hebben dat dan gedaan. Was wel leuk eigenlijk, zo avontuurlijk! In de luchthaven moesten we dan aanschuiven om een stempel te krijgen in ons visum. Dit duurde redelijk lang, maar we hebben wat gepraat met een Nederlands koppel die in Suriname op familiebezoek komt. Ze hebben interessante tips gegeven en het was gezellig. Zo ging de tijd wat sneller voorbij. Nadat we onze bagage afgehaald hadden gingen we met een chauffeur (geregeld door VVOB) naar ons huis in de Koenawaristraat. Opnieuw hadden we een gezellig gesprek met de chauffeur. Iedereen is zo vriendelijk! Tegen 20u30 (0u30 Belgische tijd) kwamen we dan aan op onze verblijfplaats. Ik heb een leuk kamertje met gele muren, een twijfelaar, een klein badkamertje en wat kastjes. We hebben dan ook kennisgemaakt met de andere studenten die hier verblijven. Echter niet zo lang, want we waren doodmoe na de lange reis. We hebben gelukkig een goede airco, dus heb ik redelijk goed geslapen. Er was wel al een miscommunicatie. We werden deze morgen verwacht in de kantoren van de VVOB, maar wij wisten dit niet. We waren boodschappen gaan doen en simkaartjes gaan kopen voor onze gsm en dergelijke. Toen we terugkwamen hoorden we van onze huisbaas/klusjesman Steven dat er iemand langs was geweest en dat we verwacht werden. We hebben hen gebeld en ze zijn ons dan komen oppikken. Gelukkig waren ze helemaal niet boos, ze waren juist bezorgd omdat we er niet waren. We hebben afspraken gemaakt over wanneer we terug bij hen moesten komen en wanneer we zouden starten op de school. Morgen moeten we langsgaan bij de directrice van de Thomson school. Hiërarchie is hier hele belangrijk, vandaar dat we ons moeten gaan voorstellen en toestemming moeten vragen of we stage mogen lopen op de school. Normaal gezien zou dat in orde moeten zijn hoor, maar het is vooral een kwestie van beleefdheid. Het is heel leuk om eindelijk de mensen te ontmoeten met wie we gemaild hebben. Nu kunnen we een gezicht plakken op de namen in de e-mails. Straks gaan we ofwel chinees afhalen ofwel bestellen samen met onze 'kotgenoten' hier. Tot later! |
Archives
April 2015
AuthorIk ben Sofie, een studente toegepaste psychologie. Ik ga drie maanden stage lopen in de Thomson school in Suriname. PartnersMet de steun van:
|