Spannend, ik ga voor de eerste keer naar het binnenland, de jungle in. En dan direct een lange en redelijk zware tour, 3 dagen met als hoogtepunt het beklimmen van de Voltzberg. Niet gemakkelijk om dan te beslissen wat je allemaal wel en niet meeneemt, niet te veel, maar ook niet te weinig want je bent toch 3 dagen weg en je zweet veel als je die berg op moet... Na wat overleg met huisgenoten die meegaan en met behulp van een lijstje van de gids is het gelukt om al het nodige in te pakken.
We vertrokken vrijdag 3 april om 6u30 met de taxi naar 't Vat waar we rond 7u zouden vertrekken. Dat werd een beetje later, 8u ofzo, Ach ja op z'n Surinaams hé. We werden allemaal verdeeld in busjes, ik zat op een bus met veel Belgen. De eerste keer dat ik zoveel Belgen zag hier in Suriname :) Onze bus was versierd met ballonnen en slingers, blijkbaar was er een meisje op onze bus jarig. We kregen dan ook allemaal een stuk taart van haar, heel gezellig. Die ballonnen waren ook handig om onze bus te herkennen, want ja met 4-5 bussen (ja we gingen met zo'n 70 studenten op stap, heel veel dus!) is het soms moeilijk om te weten 'Welke bus was nu weer van ons?'. We reden vanuit 't Vat richting Zanderij ( luchthaven) waar we na een uur rijden onze eerste stop hadden voor een uitgebreid ontbijt (broodje kaas, ei, koffie, thee, fruitsap en water). Dat smaakte wel zo'n broodje ei! Na ontbijt reden we ongeveer 3-4 uur langs een lange bauxiet weg door naar Witagron. Op mijn foto's zie je dat de weg een rode kleur heeft, dat is bauxiet.Onderweg maakten we enkele stops om 'sanitair te ontspannen' zoals ze dat hier noemen en om onze benen eens te strekken. Aangekomen op Witagron werd alles ingeladen in de boot. Voordat wij uit Witagron vertrekken kregen we lunch. Dit viel een beetje tegen, we kregen enkel een slaatje. Dit vulde niet echt, maar ja we hebben dan toch iets gegeten. Na de lunch moesten we alles inladen in de boten. Dit duurde énorm lang, dat was niet zo goed georganiseerd vond ik. Daarna moesten we ongeveer 3u varen op de Coppenamerivier in een gemotoriseerde houtenkorjaal richting Fungu-eiland waar we dan 3 nachten zouden logeren in onze hangmat. In de boot zaten we met twee naast elkaar, maar dan zei de gids dat er nog iemand bij ons moest komen zitten om de boot meer te vullen. We zaten dus redelijk op elkaar gepropt in de boot en dit voor 3 uur. Na een beetje een goede houding te zoeken ging het wel. Ergens halverwege begon het echter te regenen, gelukkig hadden ze ons hiervoor gewaarschuwd en had ik mijn regenponcho bij de hand. Mijn regenponcho was zo groot dat mijn twee 'buren' er mee onder konden zoals je ziet op de foto. Door de poncho bleven we droog, maar het was toch koud hoor. Ik was blij nu toch blij dat we zo met drie op elkaar gepropt zaten en dat ik in het midden zat. Na een tijdje waren we het toch wel zat op die boot, in de regen en de koud. We vroegen aan de bootsman hoe lang het nog duurde voor we er waren en we kregen als antwoord ' nog drie bochten'. Oké ook eens iets anders dan '1 uur' of 'een kwartier' of iets dergelijks. Uiteindelijk kwamen er nog veel bochten... Na een tijdje zagen we eindelijk een aanlegplaats en een huisje langs het water en dan waren we er. Het is een heel groot hangmattenverblijf met een prachtig uitzicht op de Raleighvallen. We waren als voorlaatste ofzo in het bootje gestapt in Witagron en toch kwamen we als eerste toe op Fungu-eiland. Onderweg waren we wel de bagageboot voorbijgestoken. We konden dus voorlopig niks doen behalve wachten op de bagageboot. Nadat we even rondgekeken hadden en wat foto's gemaakt hadden kwam er nog een boot met stagiaires toe. Blijkbaar zat er ook een deel van de bagage in die boot en ik had heel veel geluk want mijn bagage zat daarbij. Ik kon dus als één van de enige al beginnen met mijn hangmat op te hangen. het begon stilaan donker te worden dus ik was blij dar ik mijn hangmat al kon ophangen. Mijn huisgenoten die mee waren hadden nog altijd geen bagage en waren een beetje gefrustreerd omdat ze niks konden doen en geen droge kledij konden aantrekken. Sommigen waren namelijk heel nat geworden door de regen op de boot. Na een tijdje kwam eindelijk de bagageboot toe en ging iedereen helpen uitladen. Misschien een beetje egoïstisch van mij maar aangezien ik mijn bagage al had en er maar 3 of 4 douches waren ben ik snel gaan douchen in plaats van mee te helpen. Langs de andere kant als ik al gedoucht had moesten anderen niet meer op mij wachten dus het was een beetje dubbel. Na het douchen ben ik wel gaan helpen met hangmatten ophangen, aangezien de mijne er al hing.
We vertrokken vrijdag 3 april om 6u30 met de taxi naar 't Vat waar we rond 7u zouden vertrekken. Dat werd een beetje later, 8u ofzo, Ach ja op z'n Surinaams hé. We werden allemaal verdeeld in busjes, ik zat op een bus met veel Belgen. De eerste keer dat ik zoveel Belgen zag hier in Suriname :) Onze bus was versierd met ballonnen en slingers, blijkbaar was er een meisje op onze bus jarig. We kregen dan ook allemaal een stuk taart van haar, heel gezellig. Die ballonnen waren ook handig om onze bus te herkennen, want ja met 4-5 bussen (ja we gingen met zo'n 70 studenten op stap, heel veel dus!) is het soms moeilijk om te weten 'Welke bus was nu weer van ons?'. We reden vanuit 't Vat richting Zanderij ( luchthaven) waar we na een uur rijden onze eerste stop hadden voor een uitgebreid ontbijt (broodje kaas, ei, koffie, thee, fruitsap en water). Dat smaakte wel zo'n broodje ei! Na ontbijt reden we ongeveer 3-4 uur langs een lange bauxiet weg door naar Witagron. Op mijn foto's zie je dat de weg een rode kleur heeft, dat is bauxiet.Onderweg maakten we enkele stops om 'sanitair te ontspannen' zoals ze dat hier noemen en om onze benen eens te strekken. Aangekomen op Witagron werd alles ingeladen in de boot. Voordat wij uit Witagron vertrekken kregen we lunch. Dit viel een beetje tegen, we kregen enkel een slaatje. Dit vulde niet echt, maar ja we hebben dan toch iets gegeten. Na de lunch moesten we alles inladen in de boten. Dit duurde énorm lang, dat was niet zo goed georganiseerd vond ik. Daarna moesten we ongeveer 3u varen op de Coppenamerivier in een gemotoriseerde houtenkorjaal richting Fungu-eiland waar we dan 3 nachten zouden logeren in onze hangmat. In de boot zaten we met twee naast elkaar, maar dan zei de gids dat er nog iemand bij ons moest komen zitten om de boot meer te vullen. We zaten dus redelijk op elkaar gepropt in de boot en dit voor 3 uur. Na een beetje een goede houding te zoeken ging het wel. Ergens halverwege begon het echter te regenen, gelukkig hadden ze ons hiervoor gewaarschuwd en had ik mijn regenponcho bij de hand. Mijn regenponcho was zo groot dat mijn twee 'buren' er mee onder konden zoals je ziet op de foto. Door de poncho bleven we droog, maar het was toch koud hoor. Ik was blij nu toch blij dat we zo met drie op elkaar gepropt zaten en dat ik in het midden zat. Na een tijdje waren we het toch wel zat op die boot, in de regen en de koud. We vroegen aan de bootsman hoe lang het nog duurde voor we er waren en we kregen als antwoord ' nog drie bochten'. Oké ook eens iets anders dan '1 uur' of 'een kwartier' of iets dergelijks. Uiteindelijk kwamen er nog veel bochten... Na een tijdje zagen we eindelijk een aanlegplaats en een huisje langs het water en dan waren we er. Het is een heel groot hangmattenverblijf met een prachtig uitzicht op de Raleighvallen. We waren als voorlaatste ofzo in het bootje gestapt in Witagron en toch kwamen we als eerste toe op Fungu-eiland. Onderweg waren we wel de bagageboot voorbijgestoken. We konden dus voorlopig niks doen behalve wachten op de bagageboot. Nadat we even rondgekeken hadden en wat foto's gemaakt hadden kwam er nog een boot met stagiaires toe. Blijkbaar zat er ook een deel van de bagage in die boot en ik had heel veel geluk want mijn bagage zat daarbij. Ik kon dus als één van de enige al beginnen met mijn hangmat op te hangen. het begon stilaan donker te worden dus ik was blij dar ik mijn hangmat al kon ophangen. Mijn huisgenoten die mee waren hadden nog altijd geen bagage en waren een beetje gefrustreerd omdat ze niks konden doen en geen droge kledij konden aantrekken. Sommigen waren namelijk heel nat geworden door de regen op de boot. Na een tijdje kwam eindelijk de bagageboot toe en ging iedereen helpen uitladen. Misschien een beetje egoïstisch van mij maar aangezien ik mijn bagage al had en er maar 3 of 4 douches waren ben ik snel gaan douchen in plaats van mee te helpen. Langs de andere kant als ik al gedoucht had moesten anderen niet meer op mij wachten dus het was een beetje dubbel. Na het douchen ben ik wel gaan helpen met hangmatten ophangen, aangezien de mijne er al hing.
Toen iedereen zijn spullen aan het uitpakken was, bleek dat veel spullen nat waren omdat er water in de bagageboot gekomen was. Sommige mensen hadden dus een natte hangmat. Zij mochten dan één nacht in een bed slapen dat toevallig nog vrij was. Bij mijn huisgenoten was er een meisje die geen droge kleren meer had. Alles was nat of vochtig. Haar hangmat gelukkig niet; maar ze had koud door de regen in de boot en kon dan geen droge kleren aandoen, dat was wel een domper. Gelukkig kon ze lenen van een andere huisgenoot. Na het eten dronken we nog even iets, maar we gingen al redelijk snel naar onze hangmat.
De volgende dag moesten we vroeg opstaan, om 7u30 hadden we ontbijt en moesten we ook onze lunch maken om mee te nemen voor tijdens onze wandeling. Ze hadden de groep in twee gedeeld en de ene helft ging eerst de Voltzberg beklimmen en de dag nadien de Raleighvallen en de andere groep dus het omgekeerde. Wij waren de groep die eerst de Voltzberg mochten beklimmen. Iedereen hed heel veel honger blijkbaar, want iedereen stormde naar de buffettafel en ze namen heel veel eten. Zo was er na een tijdje al bijna niks meer over voor anderen. Dit was niet zo goed geregeld door de gidsen. Ik had een broodje met choco voor 's morgens en 2 boterhammen met geraspte kaas en komkommer voor onderweg, het ei was al op. Ik was even slecht gezind hierdoor, maar uiteindelijk vond ik mijn boterham met kaas en komkommer ook heel lekker. Rond 8u zouden we dan vertrekken naar Voltzberg, dit is uiteindelijk ene beetje later geworden. Het was, denk ik, half 9 als we vertrokken. Eerst moesten we een klein stukje in een boot en vanaf dan liepen we in de jungle. Het pas was redelijk smal dus moesten we allemaal achter elkaar lopen. Ze hadden ons de tip gegeven om te proberen zoveel mogelijk van voor achter de gids te lopen omdat je dan meer kans hebt om dieren te spotten. We hebben dit advies opgevolgd en liepen van voor bij de eerste 10. We waren heel blij dat we vooraan liepen, dan konden we goed doorstappen en hoorden we de uitleg van de gids goed als hij iets uitlegde. Na een lange wandeling door het regenwoud kwamen we op een plateau en zagen we voor ons de Voltzberg.
De volgende dag moesten we vroeg opstaan, om 7u30 hadden we ontbijt en moesten we ook onze lunch maken om mee te nemen voor tijdens onze wandeling. Ze hadden de groep in twee gedeeld en de ene helft ging eerst de Voltzberg beklimmen en de dag nadien de Raleighvallen en de andere groep dus het omgekeerde. Wij waren de groep die eerst de Voltzberg mochten beklimmen. Iedereen hed heel veel honger blijkbaar, want iedereen stormde naar de buffettafel en ze namen heel veel eten. Zo was er na een tijdje al bijna niks meer over voor anderen. Dit was niet zo goed geregeld door de gidsen. Ik had een broodje met choco voor 's morgens en 2 boterhammen met geraspte kaas en komkommer voor onderweg, het ei was al op. Ik was even slecht gezind hierdoor, maar uiteindelijk vond ik mijn boterham met kaas en komkommer ook heel lekker. Rond 8u zouden we dan vertrekken naar Voltzberg, dit is uiteindelijk ene beetje later geworden. Het was, denk ik, half 9 als we vertrokken. Eerst moesten we een klein stukje in een boot en vanaf dan liepen we in de jungle. Het pas was redelijk smal dus moesten we allemaal achter elkaar lopen. Ze hadden ons de tip gegeven om te proberen zoveel mogelijk van voor achter de gids te lopen omdat je dan meer kans hebt om dieren te spotten. We hebben dit advies opgevolgd en liepen van voor bij de eerste 10. We waren heel blij dat we vooraan liepen, dan konden we goed doorstappen en hoorden we de uitleg van de gids goed als hij iets uitlegde. Na een lange wandeling door het regenwoud kwamen we op een plateau en zagen we voor ons de Voltzberg.
Ik kon niet geloven dat we die berg zouden beklimmen. We moesten eerst nog een stuk door het bos en dan een steil stuk omhoog tussen de bomen. Dat was redelijk zwaar, maar wel leuk. Daarna kwam het zwaarste stuk, dan moesten we op het kale stuk rots plat in de zon steil omhoog lopen. Dat was heel zwaar, ik was al direct buiten adem en liep puur op 'karakter' naar boven. Ik dacht 'Ik moet de top halen, ik moet het uitzicht zien!' en heb mezelf dan gepusht om naar boven te lopen. Ik ben denk ik 3 keer gestopt om even op adem te komen, mijn ademhaling ging zo snel, net als mijn hartslag. Maar ik heb het gehaald en was echt zo gelukkig toen ik daar boven stond! Het is echt prachtig daar boven! Even uitrusten, foto's nemen en genieten van het uitzicht... Daarna moesten we weer naar beneden, even vergeten... Dat was een even moeilijke klus als naar boven aangezien het zo steil is. We moesten echt naar achter leunen en onze knieën kregen het hard te verduren. Toch ging het veel sneller als naar boven, voor we het wisten stonden we beneden en moesten we weer dat hele stuk door het regenwoud lopen naar de boten. Ik liep op automatische piloot want was vrij uitgeput na die lange tocht. maar het was zeker de moeite! Echt een prachtige ervaring!
De voorlaatste dag van onze tour moesten we 's morgens vogels spotten om 7u 's morgens. Dit moest niet maar het werd aangeraden omdat het zo mooi is dus ja wij met kleine oogjes uit onze hangmat gerold om op een vliegtuigbaan vogels te gaan kijken. Er was één verrekijker en één vogelboek. Toen de gids zei 'daar vliegt die vogel' was hij al voorbij gevlogen tegen dat ik het gezien had. Dus dat was niet zo'n succes. Toen ik het bijna had opgegeven zagen we toekans zitten in de top van een boom. Dat was wel heel mooi, dat maakte het vogel spotten toch een succes! Na het ontbijt gingen we de moedervallen of Raleighvallen bezoeken. Daarvoor moesten we aanvankelijk 'n half uurtje wandelen, uiteindelijk werd het drie kwartier. Nu ja na de wandeling naar Voltzberg was die drie kwartier een eitje. Na de wandeling mochten we relaxen in het water, we moesten wel voorzichtig zijn voor de stroming, maar in het ondiepe deel aan de rand van het water mochten we wel zitten. Lekker in het zonnetje :) Dan gingen we terug naar Fungu eiland en mochten we nog heel de namiddag zonnen op de rotsen voor ons 'huis'.