Maandag heb ik op stage, samen met Josephine, een klassenjuf geïnterviewd. Dit is de juf die de algemene vakken zoals lezen, rekenen, schrijven en taal geeft. Daarnaast hebben ze ook nog praktijk leerkrachten. Wij wouden echter informatie verkrijgen over het niveau van de leerlingen op vlak van taal, rekenen, lezen en schrijven vandaar dat we enkel de klassenjuf interviewen. Daarna moest ik het interview uittypen en in een overzicht gieten zodat we er daarna conclusies uit kunnen trekken. Hier heb ik dinsdag dan ook aan verder gewerkt. Woensdag moesten we van de directrice mee naar de Zoo van Paramaribo met de eerste klassen. Dit vonden we uiteraard helemaal niet erg, we waren nog niet naar de zoo geweest en het is een goede gelegenheid om te leerlingen eens van een andere kant te leren kennen. We kregen eerst uitleg over de zeeschildpad in Suriname. Van de 6 soorten in de wereld komen er 4 soorten eieren leggen op de stranden van Suriname. Waaronder de grootste schildpad ter wereld die hier de 'Aitkanti' genoemd wordt. De uitleg van de dame in de zoo was zeer interessant en ze betrok de kinderen op een leuke manier. Ze herhaalde veel en liet de leerlingen ook veel herhalen, zo bleef alles beter hangen. We kunnen deze schildpadden zien in Galibi, dat staat op ons programma 17 en 18 april dus daar gaan jullie ook foto's zien van verschijnen hopelijk :) Het was dus ook voor ons zeer interessant en leerrijk om de uitleg over de schildpadden te horen. Na de uitleg mochten we 'vrij' rondlopen in de dierentuin. Het is niet zo groot als bv. de zoo van Antwerpen, maar ik heb er wel dieren gezien die ik nog niet eerder gezien had, dus het was wel heel leuk om te doen. Donderdag heb ik verder gewerkt aan de interviews en de analyse ervan. Vrijdag kwamen we toe op school en we zagen nog geen leerlingen. We snapten dus niet zo goed wat er aan de hand was. Een juf roept naar ons toe 'Zijn jullie niet mee naar de sportdag?'. Sportdag? We wisten van niks. Er was dus bijna niemand op school op uitzondering van een paar juffen.Nu ja wij hadden ons werk dus konden ons wel bezig houden, maar vonden het wel wat vreemd dat we niet op de hoogte gebracht waren. Een voordeel was dat nu er geen leerlingen waren de kookjuf, juf Lietz, tijd had om ons te leren hoe we bakbananen (of bakabana zoals het hier wordt genoemd) moeten maken! :) En nadien konden we er kopen natuurlijk, super lekker is dat! Ik zal thuis ook eens proberen om er te maken ;)
Vrijdag na stage waren we weer door het dolle heen, HET IS VRIJDAG!! Weekends hier in Paramaribo zijn zo leuk dus daar kijken we naar uit natuurlijk! :D We zagen het weer helemaal zitten om te gaan stappen, zoals mijn Nederlandse huisgenoten altijd zeggen. Rond 1u trokken we naar club Touché, daar aangekomen, rond 1u30, bleek dat er nog niemand was. Het uitgaansleven begint hier tegen 2u-2u30 pas echt op gang te komen, dus besloten we terug naar buiten te gaan op zoeken naar een cafeetje waar we iets konden drinken in afwachting. Buiten zagen we een tent op straat waar mensen stonden te dansen dus we gingen daar een kijkje nemen. We stonden als enige blanke tussen allemaal Surinamers, een beetje een raar gevoel, maar we wouden wat meer betrokken zijn bij het leven van de Surinamers in plaats van dat van de stagiairs. Alles ging wel goed, er kwamen soms wel rare mannen met ons praten, maar dat is geen uitzondering hier in Suriname dus geen probleem. Toen we rond 2u naar Touché wouden gaan, waren de anderen aan de overkant van de straat aan het wachten toen ik ineens 'Nee!' hoorde roepen en Femke, één van m'n huisgenootjes, bijna zie struikelen. Dan zie ik dat ze nog enkel het bandje van haar handtas vast heeft. Iemand had haar handtas van haar nek getrokken en was weggelopen. Dit was natuurlijk een domper op de feestvreugde. We kalmeerden haar en sommigen gingen op zoek naar de dader, maar die was natuurlijk al lang verdwenen. Gelukkig zat er niet zo veel in haar handtas: haar goedkope gsm met Surinaamse simkaart, 50 SRD, haar pasje voor de sportclub en de Iphone van Els, een andere huisgenote. Dat was wat minder want ja dat is een dure gsm. Femke zat vooral daar veel mee in, maar Els zei dat het niet haar fout is, zij heeft haar die gsm gegeven dat is haar eigen verantwoordelijkheid. Oh ja haar huissleutels zaten uiteraard ook in haar tas, dat was ook een probleem. Ik heb dan maar direct de huisbaas gebeld, ook al was het half 3 's nachts. Hij zei dat hij er aan kwam met een reserve sleutel. We zagen een taxichauffeur die we al kennen ondertussen en ik legde uit wat er gebeurd was en vroeg wat we moesten doen. Hij zei dat we naar de politie moesten gaan, zeker nu het nog maar pas gebeurd was. Hij heeft ons dan naar het dichtstbijzijnde kantoor gebracht en Femke heeft dan aangifte gedaan. Aangezien Femke en Els' gsm gestolen was gaf ik mijn Surinaams nummer zodat de politie kon bellen als ze iets gevonden hadden. We hadden er geen grote hoop op, maar ja we hadden toch iets gedaan. We kregen echter geen bewijs van aangifte, daar hadden we niet op gelet. Dit is volgens de huisbaas wel nodig voor de verzekeringen, de dag erna zijn Els en Femke dus terug gegaan naar het politiekantoor om zo'n bewijs te krijgen. Die hebben ze niet gekregen, daarvoor zouden ze nog eens terug moeten komen... Het is hier op z'n Surinaams natuurlijk... No spang of geen stress... Nu ja, zaterdag zijn we terug gaan stappen, door zo'n gebeurtenis wouden we ons niet laten tegen houden, dit gebeurt in België en Nederland ook dus ja. Deze keer zijn we in de club gebleven en waren we met een grotere bende, zo was het veiliger. Het werd een hele leuke avond en nacht tot in de vroege uurtjes. Zondag hebben we dan uitgeslapen uiteraard en in de middag zijn we dan naar het zwembad getrokken om heerlijk van de zon en het zwembad te genieten.